high-ˈrank·ing ΕΠΊΘ προσδιορ
-
- hochrangig <höherrangig, höchstrangig>
hoch·ran·gig <höherrangig, höchstrangig> ΕΠΊΘ προσδιορ
hoch·ge·stellt ΕΠΊΘ προσδιορ
Funk·ti·o·när(in) <-s, -e> [fʊŋktsi̯oˈnɛɐ̯] ΟΥΣ αρσ(θηλ)
I. ver·keh·ren* ΡΉΜΑ αμετάβ
1. verkehren +haben o sein (fahren):
2. verkehren +haben τυπικ (häufiger Gast sein):
3. verkehren +haben (Umgang pflegen):
II. ver·keh·ren* ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα +haben (sich umkehren)
Ge·gen·teil [ˈge:gn̩tail] ΟΥΣ ουδ
Rang <-[e]s, Ränge> [raŋ, πλ ˈrɛŋə] ΟΥΣ αρσ
1. Rang kein πλ (Stellenwert):
2. Rang (gesellschaftliche Position):
3. Rang ΣΤΡΑΤ (Dienstgrad):
5. Rang ΚΙΝΗΜ, ΘΈΑΤ:
I. hoch <προσδιορ hohe(r, s), höher, προσδιορ höchste(r, s)> [ho:x] ΕΠΊΘ
1. hoch (räumlich: von großer Höhe):
3. hoch (quantitativ: groß):
4. hoch (Ausmaß: stark gesteigert):
5. hoch (bezüglich Bedeutung, Rang):
6. hoch (zeitlich: fortgeschritten):
8. hoch (auf dem Höhepunkt):
II. hoch <προσδιορ hohe(r, s), höher, προσδιορ höchste(r, s)> [ho:x] ΕΠΊΡΡ <höher, am höchsten>
1. hoch (wohin: nach oben, in die Höhe):
2. hoch (wo: weit oben):
3. hoch (eine Summe bezeichnend):
4. hoch (äußerst):
5. hoch (zeitlich fortgeschritten):
6. hoch ΜΑΘ (Bezeichnung der Potenz):
ιδιωτισμοί:
Per·son <-, -en> [pɛrˈzo:n] ΟΥΣ θηλ
1. Person (einzelner Mensch):
2. Person (Leute):
3. Person (Frau):
4. Person ΝΟΜ (Rechtsperson):
5. Person ΛΟΓΟΤ, ΘΈΑΤ (Handelnde):
6. Person kein πλ ΓΛΩΣΣ (grammatische Form):
7. Person ΘΡΗΣΚ:
8. Person σπάνιο (Persönlichkeit):
ιδιωτισμοί:
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.
Δεν υπάρχουν διαθέσιμα παραδείγματα προτάσεων
Δοκίμασε με μια άλλη καταχώριση.