στο λεξικό PONS
I. höchs·te, höchs·ter, höchs·tes προσδιορ ΕΠΊΘ υπερθ: hoch
1. höchste (die größte Höhe aufweisend):
2. höchste (dem Ausmaß nach bedeutendste):
3. höchste (gravierendste):
4. höchste (dem Rang nach bedeutendste):
II. höchs·te, höchs·ter, höchs·tes προσδιορ ΕΠΊΡΡ
1. höchste (in größter Höhe):
2. höchste (in größtem Ausmaß):
I. hoch <προσδιορ hohe(r, s), höher, προσδιορ höchste(r, s)> [ho:x] ΕΠΊΘ
1. hoch (räumlich: von großer Höhe):
3. hoch (quantitativ: groß):
4. hoch (Ausmaß: stark gesteigert):
5. hoch (bezüglich Bedeutung, Rang):
6. hoch (zeitlich: fortgeschritten):
8. hoch (auf dem Höhepunkt):
II. hoch <προσδιορ hohe(r, s), höher, προσδιορ höchste(r, s)> [ho:x] ΕΠΊΡΡ <höher, am höchsten>
1. hoch (wohin: nach oben, in die Höhe):
2. hoch (wo: weit oben):
3. hoch (eine Summe bezeichnend):
4. hoch (äußerst):
5. hoch (zeitlich fortgeschritten):
6. hoch ΜΑΘ (Bezeichnung der Potenz):
ιδιωτισμοί:
I. höchst [hø:çst] ΕΠΊΘ
höchst → höchste(r, s)
I. höchs·te, höchs·ter, höchs·tes προσδιορ ΕΠΊΘ υπερθ: hoch
1. höchste (die größte Höhe aufweisend):
2. höchste (dem Ausmaß nach bedeutendste):
3. höchste (gravierendste):
4. höchste (dem Rang nach bedeutendste):
II. höchs·te, höchs·ter, höchs·tes προσδιορ ΕΠΊΡΡ
1. höchste (in größter Höhe):
2. höchste (in größtem Ausmaß):
I. hoch <προσδιορ hohe(r, s), höher, προσδιορ höchste(r, s)> [ho:x] ΕΠΊΘ
1. hoch (räumlich: von großer Höhe):
3. hoch (quantitativ: groß):
4. hoch (Ausmaß: stark gesteigert):
5. hoch (bezüglich Bedeutung, Rang):
6. hoch (zeitlich: fortgeschritten):
8. hoch (auf dem Höhepunkt):
II. hoch <προσδιορ hohe(r, s), höher, προσδιορ höchste(r, s)> [ho:x] ΕΠΊΡΡ <höher, am höchsten>
1. hoch (wohin: nach oben, in die Höhe):
2. hoch (wo: weit oben):
3. hoch (eine Summe bezeichnend):
4. hoch (äußerst):
5. hoch (zeitlich fortgeschritten):
6. hoch ΜΑΘ (Bezeichnung der Potenz):
ιδιωτισμοί:
Hoch- und Tief·bau ΟΥΣ αρσ
I. hoch|schre·cken <schreckt hoch, schreckte hoch, hochgeschrecktschreckt [o. παρωχ schrickt] hoch, schreckte [o. schrak] hoch, hochgeschrecktschreckt hoch, schreckte hoch, hochgeschreckt> ΡΉΜΑ μεταβ +haben
- jdn hochschrecken
-
II. hoch|schre·cken <schreckt hoch, schreckte hoch, hochgeschrecktschreckt [o. παρωχ schrickt] hoch, schreckte [o. schrak] hoch, hochgeschreckt> ΡΉΜΑ αμετάβ <schreckt [o. παρωχ schrickt] hoch, schreckte [o. schrak] hoch, hochgeschreckt> +sein
hoch ΕΠΊΡΡ
Τραπεζική, χρηματική και ασφαλιστική ορολογία PONS
Ορολογία γεωγραφίας της Ernst Klett Sprachen
Ορολογία βιολογίας της Ernst Klett Sprachen
Ειδικό λεξιλόγιο PONS «Συγκοινωνίες»
Λεξιλόγιο τεχνολογίας ψύξης της GEA
Hoch-Niederdruckpressostat
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.