tat [ta:t] ΡΉΜΑ
tat παρατατ von tun
I. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ μεταβ
1. tun <tat, getan> (machen):
2. tun <tat, getan> (arbeiten):
3. tun <tat, getan> (unternehmen):
4. tun <tat, getan> (antun):
5. tun <tat, getan> οικ (legen o stecken):
- etw irgendwohin tun
-
6. tun <tat, getan> οικ (funktionieren):
7. tun <tat, getan> οικ (ausmachen):
8. tun <tat, getan> οικ (ausreichen, Zweck erfüllen):
II. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα <tat, getan>
III. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. tun <tat, getan> (sich benehmen):
2. tun <tat, getan> (Dinge erledigen):
ιδιωτισμοί:
IV. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ βοηθ ρήμα
1. tun <tat, getan> mit vorgestelltem Infinitiv:
2. tun <tat, getan> mit nachgestelltem Infinitiv ιδιωμ:
Tat <-, -en> [ta:t] ΟΥΣ θηλ
1. Tat (Handlung):
2. Tat ΝΟΜ (Straftat):
3. Tat CH (in Wirklichkeit):
Mann <-[e]s, Männer [o. Leute]> [man, πλ ˈmɛnɐ] ΟΥΣ αρσ
1. Mann (erwachsener männlicher Mensch):
2. Mann (Ehemann):
3. Mann (Person):
4. Mann ΝΑΥΣ:
6. Mann οικ (in Ausrufen):
ιδιωτισμοί:
I. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ μεταβ
1. tun <tat, getan> (machen):
2. tun <tat, getan> (arbeiten):
3. tun <tat, getan> (unternehmen):
4. tun <tat, getan> (antun):
5. tun <tat, getan> οικ (legen o stecken):
- etw irgendwohin tun
-
6. tun <tat, getan> οικ (funktionieren):
7. tun <tat, getan> οικ (ausmachen):
8. tun <tat, getan> οικ (ausreichen, Zweck erfüllen):
II. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα <tat, getan>
III. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. tun <tat, getan> (sich benehmen):
2. tun <tat, getan> (Dinge erledigen):
ιδιωτισμοί:
IV. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ βοηθ ρήμα
1. tun <tat, getan> mit vorgestelltem Infinitiv:
2. tun <tat, getan> mit nachgestelltem Infinitiv ιδιωμ:
I. weh|tun, weh tun ΡΉΜΑ μεταβ ανώμ
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.