tu·ten [ˈtu:tn̩] ΡΉΜΑ αμετάβ
tuten (ein Horn o eine Hupe ertönen lassen):
I. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ μεταβ
1. tun <tat, getan> (machen):
2. tun <tat, getan> (arbeiten):
3. tun <tat, getan> (unternehmen):
4. tun <tat, getan> (antun):
5. tun <tat, getan> οικ (legen o stecken):
- etw irgendwohin tun
-
6. tun <tat, getan> οικ (funktionieren):
7. tun <tat, getan> οικ (ausmachen):
8. tun <tat, getan> οικ (ausreichen, Zweck erfüllen):
II. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα <tat, getan>
III. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. tun <tat, getan> (sich benehmen):
2. tun <tat, getan> (Dinge erledigen):
ιδιωτισμοί:
IV. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] ΡΉΜΑ βοηθ ρήμα
1. tun <tat, getan> mit vorgestelltem Infinitiv:
2. tun <tat, getan> mit nachgestelltem Infinitiv ιδιωμ:
I. weh|tun, weh tun ΡΉΜΑ μεταβ ανώμ
| ich | tute |
|---|---|
| du | tutest |
| er/sie/es | tutet |
| wir | tuten |
| ihr | tutet |
| sie | tuten |
| ich | tutete |
|---|---|
| du | tutetest |
| er/sie/es | tutete |
| wir | tuteten |
| ihr | tutetet |
| sie | tuteten |
| ich | habe | getutet |
|---|---|---|
| du | hast | getutet |
| er/sie/es | hat | getutet |
| wir | haben | getutet |
| ihr | habt | getutet |
| sie | haben | getutet |
| ich | hatte | getutet |
|---|---|---|
| du | hattest | getutet |
| er/sie/es | hatte | getutet |
| wir | hatten | getutet |
| ihr | hattet | getutet |
| sie | hatten | getutet |
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.