I. höchst [hø:çst] ΕΠΊΘ
höchst → höchste(r, s)
I. höchs·te, höchs·ter, höchs·tes προσδιορ ΕΠΊΘ υπερθ: hoch
1. höchste (die größte Höhe aufweisend):
2. höchste (dem Ausmaß nach bedeutendste):
3. höchste (gravierendste):
4. höchste (dem Rang nach bedeutendste):
II. höchs·te, höchs·ter, höchs·tes προσδιορ ΕΠΊΡΡ
1. höchste (in größter Höhe):
2. höchste (in größtem Ausmaß):
I. hoch <προσδιορ hohe(r, s), höher, προσδιορ höchste(r, s)> [ho:x] ΕΠΊΘ
1. hoch (räumlich: von großer Höhe):
3. hoch (quantitativ: groß):
4. hoch (Ausmaß: stark gesteigert):
5. hoch (bezüglich Bedeutung, Rang):
6. hoch (zeitlich: fortgeschritten):
8. hoch (auf dem Höhepunkt):
II. hoch <προσδιορ hohe(r, s), höher, προσδιορ höchste(r, s)> [ho:x] ΕΠΊΡΡ <höher, am höchsten>
1. hoch (wohin: nach oben, in die Höhe):
2. hoch (wo: weit oben):
3. hoch (eine Summe bezeichnend):
4. hoch (äußerst):
5. hoch (zeitlich fortgeschritten):
6. hoch ΜΑΘ (Bezeichnung der Potenz):
ιδιωτισμοί:
- [höchst] beunruhigend
-
- creepy οικ
- [höchst] beunruhigend
-
- [höchst] unbefriedigend
-
- höchst erfolgreich
-
- höchst eigenartig
-
- höchst erfolgreich
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.