στο λεξικό PONS
zer·bro·chen ΡΉΜΑ
zerbrochen μετ παρακειμ: zerbrechen
I. zer·bre·chen* ανώμ ΡΉΜΑ μεταβ +haben
1. zerbrechen (in Stücke zerbrechen):
2. zerbrechen (zunichtemachen):
II. zer·bre·chen* ανώμ ΡΉΜΑ αμετάβ +sein
1. zerbrechen (entzweibrechen):
2. zerbrechen (in die Brüche gehen):
- zerbrechen Partnerschaft
-
I. zer·bre·chen* ανώμ ΡΉΜΑ μεταβ +haben
1. zerbrechen (in Stücke zerbrechen):
2. zerbrechen (zunichtemachen):
II. zer·bre·chen* ανώμ ΡΉΜΑ αμετάβ +sein
1. zerbrechen (entzweibrechen):
2. zerbrechen (in die Brüche gehen):
- zerbrechen Partnerschaft
-
Kopf <-[e]s, Köpfe> [kɔpf, πλ ˈkœpfə] ΟΥΣ αρσ
1. Kopf ΑΝΑΤ (Haupt):
2. Kopf:
4. Kopf kein πλ:
5. Kopf kein πλ (Verstand, Intellekt):
6. Kopf kein πλ (Wille):
7. Kopf kein πλ (Person):
8. Kopf:
ιδιωτισμοί:
Ορολογία γεωγραφίας της Ernst Klett Sprachen
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.