στο λεξικό PONS
braun [braun] ΕΠΊΘ
1. braun:
I. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. brennen (in Flammen stehen):
2. brennen (angezündet sein):
3. brennen ΗΛΕΚ οικ (an sein):
4. brennen (schmerzen):
5. brennen (auf etw sinnen):
II. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ΡΉΜΑ αμετάβ απρόσ ρήμα
III. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ΡΉΜΑ μεταβ
2. brennen (destillieren):
4. brennen (aufbrennen):
I. ge·brannt [gəˈbrant] ΡΉΜΑ
gebrannt μετ παρακειμ: brennen
II. ge·brannt [gəˈbrant] ΕΠΊΘ
Kind <-[e]s, -er> [kɪnt, πλ kɪndɐ] ΟΥΣ ουδ
1. Kind a. μτφ (Nachkomme):
2. Kind (Altersstufe):
3. Kind πλ οικ (Leute):
4. Kind μτφ (Ergebnis, Produkt):
5. Kind (Anrede für junge Frau):
ιδιωτισμοί:
I. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. brennen (in Flammen stehen):
2. brennen (angezündet sein):
3. brennen ΗΛΕΚ οικ (an sein):
4. brennen (schmerzen):
5. brennen (auf etw sinnen):
II. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ΡΉΜΑ αμετάβ απρόσ ρήμα
III. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ΡΉΜΑ μεταβ
2. brennen (destillieren):
4. brennen (aufbrennen):
| ich | brenne |
|---|---|
| du | brennst |
| er/sie/es | brennt |
| wir | brennen |
| ihr | brennt |
| sie | brennen |
| ich | brannte |
|---|---|
| du | branntest |
| er/sie/es | brannte |
| wir | brannten |
| ihr | branntet |
| sie | brannten |
| ich | habe | gebrannt |
|---|---|---|
| du | hast | gebrannt |
| er/sie/es | hat | gebrannt |
| wir | haben | gebrannt |
| ihr | habt | gebrannt |
| sie | haben | gebrannt |
| ich | hatte | gebrannt |
|---|---|---|
| du | hattest | gebrannt |
| er/sie/es | hatte | gebrannt |
| wir | hatten | gebrannt |
| ihr | hattet | gebrannt |
| sie | hatten | gebrannt |
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.
Δεν υπάρχουν διαθέσιμα παραδείγματα προτάσεων
Δοκίμασε με μια άλλη καταχώριση.