Γαλλικό λεξικό Oxford-Hachette
I. forcé (forcée) [fɔʀse] ΡΉΜΑ μετ παρακειμ
forcé → forcer
II. forcé (forcée) [fɔʀse] ΕΠΊΘ
1. forcé:
2. forcé (artificiel):
I. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ μεταβ
1. forcer (contraindre):
2. forcer (faire céder):
3. forcer (passer au travers):
4. forcer (imposer):
5. forcer (pousser):
II. forcer sur ΡΉΜΑ μεταβ έμμ αντικείμ
III. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. forcer (faire trop d'efforts):
2. forcer (exercer une pression):
IV. se forcer ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα
I. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ μεταβ
1. forcer (contraindre):
2. forcer (faire céder):
3. forcer (passer au travers):
4. forcer (imposer):
5. forcer (pousser):
II. forcer sur ΡΉΜΑ μεταβ έμμ αντικείμ
III. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. forcer (faire trop d'efforts):
2. forcer (exercer une pression):
IV. se forcer ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα
I. force [fɔʀs] ΟΥΣ θηλ
1. force (de personne):
2. force (contrainte):
3. force (puissance):
4. force (poids):
5. force ΦΥΣ:
6. force (intensité):
7. force (ensemble humain):
II. force [fɔʀs] ΕΠΊΡΡ παρωχ
III. à force de ΠΡΌΘ
IV. force [fɔʀs]
- force de dissuasion ΣΤΡΑΤ
-
- force de dissuasion μτφ
-
- force d'intervention ΣΤΡΑΤ
-
- force de pénétration ΤΕΧΝΟΛ
-
- Forces françaises de l'intérieur, FFI ΙΣΤΟΡΊΑ
-
- inactivité forcée
-
στο λεξικό PONS
I. forcé(e) [fɔʀse] ΡΉΜΑ
forcé μετ passé de forcer
II. forcé(e) [fɔʀse] ΕΠΊΘ
1. forcé (imposé):
2. forcé (artificiel):
3. forcé οικ (inévitable):
I. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ μεταβ
3. forcer (enfoncer):
4. forcer (susciter):
5. forcer (vouloir obtenir plus de qc):
6. forcer (vouloir infléchir):
II. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ αμετάβ
I. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ μεταβ
3. forcer (enfoncer):
4. forcer (susciter):
5. forcer (vouloir obtenir plus de qc):
6. forcer (vouloir infléchir):
II. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ αμετάβ
force [fɔʀs] ΟΥΣ θηλ
5. force (pouvoir):
7. force ΣΤΡΑΤ:
8. force (autorité):
9. force (degré d'intensité):
12. force (vigueur):
ιδιωτισμοί:
forcé(e) [fɔʀse] ΕΠΊΘ
1. forcé (imposé):
2. forcé (artificiel):
3. forcé οικ (inévitable):
I. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ μεταβ
3. forcer (enfoncer):
4. forcer (susciter):
5. forcer (vouloir obtenir plus de qc):
6. forcer (vouloir infléchir):
II. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ αμετάβ
force [fɔʀs] ΟΥΣ θηλ
5. force (pouvoir):
7. force ΣΤΡΑΤ:
8. force (autorité):
9. force (degré d'intensité):
12. force (vigueur):
ιδιωτισμοί:
Γλωσσάρι «Κοινωνική ενσωμάτωση και ισότητα δυνατοτήτων» του Γαλλογερμανικού Γραφείου Νέων (OFAJ)
Λεξιλόγιο τεχνολογίας ψύξης της GEA
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.