Γαλλικό λεξικό Oxford-Hachette
 
  
 I. forcé (forcée) [fɔʀse] ΡΉΜΑ μετ παρακειμ
forcé → forcer
II. forcé (forcée) [fɔʀse] ΕΠΊΘ
1. forcé:
2. forcé (artificiel):
I. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ μεταβ
1. forcer (contraindre):
2. forcer (faire céder):
3. forcer (passer au travers):
4. forcer (imposer):
5. forcer (pousser):
II. forcer sur ΡΉΜΑ μεταβ έμμ αντικείμ
III. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. forcer (faire trop d'efforts):
2. forcer (exercer une pression):
IV. se forcer ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα
I. force [fɔʀs] ΟΥΣ θηλ
1. force (de personne):
2. force (contrainte):
3. force (puissance):
4. force (poids):
5. force ΦΥΣ:
6. force (intensité):
7. force (ensemble humain):
II. force [fɔʀs] ΕΠΊΡΡ παρωχ
III. à force de ΠΡΌΘ
IV. force [fɔʀs]
-  force de dissuasion ΣΤΡΑΤ
-  
-  force de dissuasion μτφ
-  
-  force d'intervention ΣΤΡΑΤ
-  
-  force de pénétration ΤΕΧΝΟΛ
-  
-  Forces françaises de l'intérieur, FFI ΙΣΤΟΡΊΑ
-  
I. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ μεταβ
1. forcer (contraindre):
2. forcer (faire céder):
3. forcer (passer au travers):
4. forcer (imposer):
5. forcer (pousser):
II. forcer sur ΡΉΜΑ μεταβ έμμ αντικείμ
III. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. forcer (faire trop d'efforts):
2. forcer (exercer une pression):
IV. se forcer ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα
 
  
 -  
-  forcé
-  forced laugh, smile, interpretation
-  forcé
-  forced labour, marriage, landing, march, saving
-  forcé
-  forced plant
-  forcé
-  enforced acceptance, abstinence, redundancy
-  forcé
-  
-  atterrissage αρσ forcé
στο λεξικό PONS
 
  
 I. forcé(e) [fɔʀse] ΡΉΜΑ
forcé μετ passé de forcer
II. forcé(e) [fɔʀse] ΕΠΊΘ
1. forcé (imposé):
2. forcé (artificiel):
3. forcé οικ (inévitable):
-  forcé(e) conséquence, suite
-  
I. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ μεταβ
3. forcer (enfoncer):
4. forcer (susciter):
5. forcer (vouloir obtenir plus de qc):
6. forcer (vouloir infléchir):
II. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ αμετάβ
force [fɔʀs] ΟΥΣ θηλ
5. force (pouvoir):
7. force ΣΤΡΑΤ:
8. force (autorité):
9. force (degré d'intensité):
12. force (vigueur):
ιδιωτισμοί:
I. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ μεταβ
3. forcer (enfoncer):
4. forcer (susciter):
5. forcer (vouloir obtenir plus de qc):
6. forcer (vouloir infléchir):
II. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ αμετάβ
 
  
 forcé(e) [fɔʀse] ΕΠΊΘ
1. forcé (imposé):
2. forcé (artificiel):
3. forcé οικ (inévitable):
-  forcé(e) conséquence, suite
-  
force [fɔʀs] ΟΥΣ θηλ
5. force (pouvoir):
7. force ΣΤΡΑΤ:
8. force (autorité):
9. force (degré d'intensité):
12. force (vigueur):
ιδιωτισμοί:
I. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ μεταβ
3. forcer (enfoncer):
4. forcer (susciter):
5. forcer (vouloir obtenir plus de qc):
6. forcer (vouloir infléchir):
II. forcer [fɔʀse] ΡΉΜΑ αμετάβ
Γλωσσάρι «Κοινωνική ενσωμάτωση και ισότητα δυνατοτήτων» του Γαλλογερμανικού Γραφείου Νέων (OFAJ)
Λεξιλόγιο τεχνολογίας ψύξης της GEA
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.
