Γαλλικό λεξικό Oxford-Hachette
I. débrouiller [debʀuje] ΡΉΜΑ μεταβ
1. débrouiller (démêler):
- débrouiller fils, écheveau
-
2. débrouiller (éclaircir):
- débrouiller énigme, problème
-
3. débrouiller (enseigner les bases à):
- débrouiller οικ
-
II. se débrouiller ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα
1. se débrouiller (s'arranger):
2. se débrouiller (s'en sortir):
I. embrouiller [ɑ̃bʀuje] ΡΉΜΑ μεταβ
1. embrouiller (enchevêtrer):
- embrouiller fils, laine
-
2. embrouiller (rendre confus):
II. s'embrouiller ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα
1. s'embrouiller (s'enchevêtrer):
- s'embrouiller fils, cheveux:
-
embrouillement [ɑ̃bʀujmɑ̃] ΟΥΣ αρσ
1. embrouillement (enchevêtrement):
2. embrouillement (confusion):
embrouillamini [ɑ̃bʀujamini] ΟΥΣ αρσ οικ
I. brouiller [bʀuje] ΡΉΜΑ μεταβ
1. brouiller (rendre trouble):
2. brouiller:
II. se brouiller ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα
1. se brouiller (se fâcher):
2. se brouiller (devenir trouble):
œuf [œf, plø] ΟΥΣ αρσ
1. œuf:
débrouille [debʀuj] ΟΥΣ θηλ οικ
στο λεξικό PONS
I. débrouiller [debʀuje] ΡΉΜΑ μεταβ
1. débrouiller (démêler):
- débrouiller écheveau, fil
-
2. débrouiller (élucider):
- débrouiller affaire
-
3. débrouiller οικ (former):
- débrouiller qn
-
embrouillé(e) [ɑ̃bʀuje] ΕΠΊΘ
I. embrouiller [ɑ̃bʀuje] ΡΉΜΑ μεταβ
1. embrouiller (rendre confus):
- embrouiller chose
-
2. embrouiller (faire perdre le fil):
- embrouiller personne
-
II. embrouiller [ɑ̃bʀuje] ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα
chatouilles [ʃatuj] ΟΥΣ fpl
embrouille [ɑ̃bʀuj] ΟΥΣ θηλ
embrouillamini [ɑ̃bʀujamini] ΟΥΣ αρσ οικ
I. débrouillard(e) [debʀujaʀ, jaʀd] ΕΠΊΘ οικ
II. débrouillard(e) [debʀujaʀ, jaʀd] ΟΥΣ αρσ(θηλ) οικ
I. brouiller [bʀuje] ΡΉΜΑ μεταβ
4. brouiller (rendre inintelligible):
5. brouiller (fâcher):
I. débrouiller [debʀuje] ΡΉΜΑ μεταβ
1. débrouiller (démêler):
- débrouiller écheveau, fil
-
2. débrouiller (élucider):
- débrouiller affaire
-
3. débrouiller οικ (former):
- débrouiller qn
-
embrouillé(e) [ɑ͂bʀuje] ΕΠΊΘ
I. embrouiller [ɑ͂bʀuje] ΡΉΜΑ μεταβ
1. embrouiller (rendre confus):
- embrouiller chose
-
2. embrouiller (faire perdre le fil):
- embrouiller personne
-
chatouilles [ʃatuj] ΟΥΣ fpl
embrouille [ɑ͂bʀuj] ΟΥΣ θηλ
I. débrouillard(e) [debʀujaʀ, jaʀd] ΕΠΊΘ οικ
II. débrouillard(e) [debʀujaʀ, jaʀd] ΟΥΣ αρσ(θηλ) οικ
I. brouiller [bʀuje] ΡΉΜΑ μεταβ
4. brouiller (rendre inintelligible):
5. brouiller (fâcher):
| je | débrouille |
|---|---|
| tu | débrouilles |
| il/elle/on | débrouille |
| nous | débrouillons |
| vous | débrouillez |
| ils/elles | débrouillent |
| je | débrouillais |
|---|---|
| tu | débrouillais |
| il/elle/on | débrouillait |
| nous | débrouillions |
| vous | débrouilliez |
| ils/elles | débrouillaient |
| je | débrouillai |
|---|---|
| tu | débrouillas |
| il/elle/on | débrouilla |
| nous | débrouillâmes |
| vous | débrouillâtes |
| ils/elles | débrouillèrent |
| je | débrouillerai |
|---|---|
| tu | débrouilleras |
| il/elle/on | débrouillera |
| nous | débrouillerons |
| vous | débrouillerez |
| ils/elles | débrouilleront |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.