I. köpfen [ˈkœpfən] ΡΉΜΑ μεταβ
Kopf <-[e]s, Köpfe> [kɔpf, Plː ˈkœpfə] ΟΥΣ αρσ
1. Kopf:
2. Kopf (Denker):
3. Kopf (Person):
6. Kopf (oberer Teil):
9. Kopf (Kopflänge):
10. Kopf (Wille):
ιδιωτισμοί:
Pro-Kopf-Verbrauch ΟΥΣ αρσ
ich | köpfe |
---|---|
du | köpfst |
er/sie/es | köpft |
wir | köpfen |
ihr | köpft |
sie | köpfen |
ich | köpfte |
---|---|
du | köpftest |
er/sie/es | köpfte |
wir | köpften |
ihr | köpftet |
sie | köpften |
ich | habe | geköpft |
---|---|---|
du | hast | geköpft |
er/sie/es | hat | geköpft |
wir | haben | geköpft |
ihr | habt | geköpft |
sie | haben | geköpft |
ich | hatte | geköpft |
---|---|---|
du | hattest | geköpft |
er/sie/es | hatte | geköpft |
wir | hatten | geköpft |
ihr | hattet | geköpft |
sie | hatten | geköpft |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.