I. schrei·en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraiən] ΡΉΜΑ αμετάβ
5. schreien (heftig verlangen):
II. schrei·en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraiən] ΡΉΜΑ μεταβ (etw brüllen)
 
 | ich | schreie | 
|---|---|
| du | schreist | 
| er/sie/es | schreit | 
| wir | schreien | 
| ihr | schreit | 
| sie | schreien | 
| ich | schrie | 
|---|---|
| du | schriest | 
| er/sie/es | schrie | 
| wir | schrien | 
| ihr | schriet | 
| sie | schrien | 
| ich | habe | geschrien | 
|---|---|---|
| du | hast | geschrien | 
| er/sie/es | hat | geschrien | 
| wir | haben | geschrien | 
| ihr | habt | geschrien | 
| sie | haben | geschrien | 
| ich | hatte | geschrien | 
|---|---|---|
| du | hattest | geschrien | 
| er/sie/es | hatte | geschrien | 
| wir | hatten | geschrien | 
| ihr | hattet | geschrien | 
| sie | hatten | geschrien | 
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.