 
  
 I. irr [ɪr] ΕΠΊΘ
1. irr (verrückt):
2. irr (verstört):
II. irr [ɪr] ΕΠΊΡΡ
1. irr (verrückt, verstört):
2. irr αργκ (ausgeflippt):
I. ir·ren2 [ˈɪrən] ΡΉΜΑ αμετάβ τυπικ
II. ir·ren2 [ˈɪrən] ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα (sich täuschen)
-  sich αιτ fundamental irren
-  
 
  
 -  IRR
-  IRR
-  IRR
-  IRR-
| ich | irre | 
|---|---|
| du | irrst | 
| er/sie/es | irrt | 
| wir | irren | 
| ihr | irrt | 
| sie | irren | 
| ich | irrte | 
|---|---|
| du | irrtest | 
| er/sie/es | irrte | 
| wir | irrten | 
| ihr | irrtet | 
| sie | irrten | 
| ich | bin | geirrt | 
|---|---|---|
| du | bist | geirrt | 
| er/sie/es | ist | geirrt | 
| wir | sind | geirrt | 
| ihr | seid | geirrt | 
| sie | sind | geirrt | 
| ich | war | geirrt | 
|---|---|---|
| du | warst | geirrt | 
| er/sie/es | war | geirrt | 
| wir | waren | geirrt | 
| ihr | wart | geirrt | 
| sie | waren | geirrt | 
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.
