PONS γαλλικά ↔ αγγλικά Μεταφραστής

Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.

Προσθήκη λήμματος

Πώς θα θέλατε να χρησιμοποιείτε το PONS.com;

PONS με διαφημίσεις

PONS Pur

Γαλλικό λεξικό Oxford-Hachette

contre-interrogatoire <πλ contre-interrogatoires>, contrinterrogatoire <πλ contrinterrogatoires> [kɔ̃tʀɛ̃teʀɔɡatwaʀ] ΟΥΣ αρσ

interrogatoire [ɛ̃tɛʀɔɡatwaʀ] ΟΥΣ αρσ

I. interroga|teur (interrogatrice) [ɛ̃tɛʀɔɡatœʀ, tʀis] ΕΠΊΘ

interrogateur regard, ton:

II. interroga|teur (interrogatrice) [ɛ̃tɛʀɔɡatœʀ, tʀis] ΟΥΣ αρσ (θηλ)

interrogation [ɛ̃tɛʀɔɡasjɔ̃] ΟΥΣ θηλ

1. interrogation (de témoin, soi-même):

2. interrogation ΓΛΩΣΣ:

3. interrogation ΣΧΟΛ:

4. interrogation Η/Υ:

interrogat|if (interrogative) [ɛ̃tɛʀɔɡatif, iv] ΕΠΊΘ ΓΛΩΣΣ

rogatoire [ʀɔɡatwaʀ] ΕΠΊΘ

dérogatoire [deʀɔɡatwaʀ] ΕΠΊΘ

I. interroger [ɛ̃tɛʀɔʒe] ΡΉΜΑ μεταβ

1. interroger (questionner):

2. interroger (consulter):

3. interroger ΣΧΟΛ professeur:

II. s'interroger ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα

s'interroger αυτοπ ρήμα:

interrogeable [ɛ̃tɛʀɔʒabl] ΕΠΊΘ

obligatoire [ɔbliɡatwaʀ] ΕΠΊΘ

1. obligatoire κυριολ:

2. obligatoire (inévitable):

στο λεξικό PONS

contre-interrogatoire [kɔ̃tʀɛ̃tɛʀɔgatwaʀ] ΟΥΣ αρσ

interrogatoire [ɛ̃teʀɔgatwaʀ] ΟΥΣ αρσ (de la police)

I. interrogateur (-trice) [ɛ̃teʀɔgatœʀ, -tʀis] ΕΠΊΘ

II. interrogateur (-trice) [ɛ̃teʀɔgatœʀ, -tʀis] ΟΥΣ αρσ, θηλ

interrogatif (-ive) [ɛ̃teʀɔgatif, -iv] ΕΠΊΘ

1. interrogatif air, regard:

2. interrogatif ΓΛΩΣΣ:

interrogative [ɛ̃teʀɔgativ] ΟΥΣ θηλ

interrogatif [ɛ̃teʀɔgatif] ΟΥΣ αρσ

interrogation [ɛ̃teʀɔgasjɔ̃] ΟΥΣ θηλ

1. interrogation (question):

2. interrogation ΣΧΟΛ:

3. interrogation (action de questionner):

I. interroger [ɛ̃teʀɔʒe] ΡΉΜΑ μεταβ

1. interroger (questionner):

2. interroger (consulter):

3. interroger (examiner):

II. interroger [ɛ̃teʀɔʒe] ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα

interrogeable [ɛ̃teʀɔʒabl] ΕΠΊΘ

ininterrompu(e) [inɛ̃teʀɔ̃py] ΕΠΊΘ

contre-interrogatoire [ko͂tʀɛ͂tɛʀɔgatwaʀ] ΟΥΣ αρσ

interrogatoire [ɛ͂teʀɔgatwaʀ] ΟΥΣ αρσ (de la police)

I. interrogateur (-trice) [ɛ͂teʀɔgatœʀ, -tʀis] ΕΠΊΘ

II. interrogateur (-trice) [ɛ͂teʀɔgatœʀ, -tʀis] ΟΥΣ αρσ, θηλ

interrogation [ɛ͂teʀɔgasjo͂] ΟΥΣ θηλ

1. interrogation (question):

2. interrogation ΣΧΟΛ:

3. interrogation (action de questionner):

interrogatif [ɛ͂teʀɔgatif] ΟΥΣ αρσ

interrogatif (-ive) [ɛ͂teʀɔgatif, -iv] ΕΠΊΘ

1. interrogatif air, regard:

2. interrogatif ΓΛΩΣΣ:

interrogative [ɛ͂teʀɔgativ] ΟΥΣ θηλ

I. interroger [ɛ͂teʀɔʒe] ΡΉΜΑ μεταβ

1. interroger (questionner):

2. interroger (consulter):

3. interroger (examiner):

II. interroger [ɛ͂teʀɔʒe] ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα

interrogeable [ɛ͂teʀɔʒabl] ΕΠΊΘ

ininterrompu(e) [inɛ͂teʀo͂py] ΕΠΊΘ

PONS OpenDict

Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;

Αναζήτηση στο λεξικό