στο λεξικό PONS
chief ˈjus·tice ΟΥΣ
-
- Lordoberrichter αρσ
Lord Chief ˈJus·tice ΟΥΣ βρετ
στο λεξικό PONS
jus·tice [ˈʤʌstɪs] ΟΥΣ
1. justice (fairness):
2. justice (administration of the law):
I. chief [tʃi:f] ΟΥΣ
1. chief (head of organization):
2. chief:
4. chief ΝΟΜ:
II. chief [tʃi:f] ΕΠΊΘ προσδιορ, αμετάβλ
1. chief (main):
2. chief (head):
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.
Δεν υπάρχουν παραδειγματικές προτάσεις.
Δοκιμάστε ένα άλλο λήμμα.
Μονόγλωσσα παραδείγματα (μη ελεγχόμενα από το λεξικογραφικό τμήμα)
He was chief justice of the court for one term from 1885 to 1886.
en.wikipedia.org The legislature elected him to a judgeship in the general court in 1778 and soon thereafter to the post of chief justice.
en.wikipedia.org She was chief justice from 1999 to 2010.
en.wikipedia.org Luck egalitarianism is intended as a fundamental normative idea that might guide our thinking about justice rather than as an immediate policy prescription.
en.wikipedia.org I don't think we did them justice with that at all; it's half-hearted.
en.wikipedia.org