I. kra·chen [ˈkraxn̩] ΡΉΜΑ αμετάβ
II. kra·chen [ˈkraxn̩] ΡΉΜΑ αμετάβ απρόσ ρήμα +haben
2. krachen οικ (Unfall verursachen):
| ich | krache |
|---|---|
| du | krachst |
| er/sie/es | kracht |
| wir | krachen |
| ihr | kracht |
| sie | krachen |
| ich | krachte |
|---|---|
| du | krachtest |
| er/sie/es | krachte |
| wir | krachten |
| ihr | krachtet |
| sie | krachten |
| ich | habe | gekracht |
|---|---|---|
| du | hast | gekracht |
| er/sie/es | hat | gekracht |
| wir | haben | gekracht |
| ihr | habt | gekracht |
| sie | haben | gekracht |
| ich | hatte | gekracht |
|---|---|---|
| du | hattest | gekracht |
| er/sie/es | hatte | gekracht |
| wir | hatten | gekracht |
| ihr | hattet | gekracht |
| sie | hatten | gekracht |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.