

I. kna·cken [ˈknakn̩] ΡΉΜΑ μεταβ
3. knacken οικ (in etw eindringen):
II. kna·cken [ˈknakn̩] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. knacken (Knacklaut von sich geben):
2. knacken (Knackgeräusche machen):
3. knacken οικ (schlafen):


ich | knacke |
---|---|
du | knackst |
er/sie/es | knackt |
wir | knacken |
ihr | knackt |
sie | knacken |
ich | knackte |
---|---|
du | knacktest |
er/sie/es | knackte |
wir | knackten |
ihr | knacktet |
sie | knackten |
ich | habe | geknackt |
---|---|---|
du | hast | geknackt |
er/sie/es | hat | geknackt |
wir | haben | geknackt |
ihr | habt | geknackt |
sie | haben | geknackt |
ich | hatte | geknackt |
---|---|---|
du | hattest | geknackt |
er/sie/es | hatte | geknackt |
wir | hatten | geknackt |
ihr | hattet | geknackt |
sie | hatten | geknackt |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.