I. win·ken <winkt, winkte, gewinkt [o. ιδιωμ gewunken]> [ˈvɪŋkn̩] ΡΉΜΑ αμετάβ
2. winken (wedeln):
3. winken (Handzeichen zum Näherkommen geben):
 
 | ich | winke | 
|---|---|
| du | winkst | 
| er/sie/es | winkt | 
| wir | winken | 
| ihr | winkt | 
| sie | winken | 
| ich | winkte | 
|---|---|
| du | winktest | 
| er/sie/es | winkte | 
| wir | winkten | 
| ihr | winktet | 
| sie | winkten | 
| ich | habe | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
|---|---|---|
| du | hast | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
| er/sie/es | hat | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
| wir | haben | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
| ihr | habt | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
| sie | haben | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
| ich | hatte | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
|---|---|---|
| du | hattest | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
| er/sie/es | hatte | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
| wir | hatten | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
| ihr | hattet | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
| sie | hatten | gewinkt / ιδιωμ gewunken | 
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.