στο Ιταλικό λεξικό Oxford-Paravia
I. interrogatorio <πλ interrogatori> [interroɡaˈtɔrjo, ri] ΕΠΊΘ
interrogatorio tono:
II. interrogatorio <πλ interrogatori> [interroɡaˈtɔrjo, ri] ΟΥΣ αρσ
controinterrogatorio <πλ controinterrogatori> [kontrointerroɡaˈtɔrjo] ΟΥΣ αρσ ΝΟΜ
interrogatore (interrogatrice) [interroɡaˈtore, -tritʃe] ΟΥΣ αρσ (θηλ)
1. interrogatore (persona):
- interrogatore (interrogatrice)
-
- interrogatore (interrogatrice)
-
2. interrogatore ΗΛΕΚΤΡΟΝ:
- interrogatore (interrogatrice)
-
I. interrogativo [interroɡaˈtivo] ΕΠΊΘ
1. interrogativo (che esprime curiosità):
2. interrogativo ΓΛΩΣΣ:
II. interrogativo [interroɡaˈtivo] ΟΥΣ αρσ
1. interrogativo (dubbio):
2. interrogativo (persona, cosa enigmatica):
interrogativamente [interroɡativaˈmente] ΕΠΊΡΡ
interrogativamente guardare:
I. interrogare [interroˈɡare] ΡΉΜΑ μεταβ
1. interrogare (fare un interrogatorio a):
- interrogare giudice, procuratore, polizia:
-
- interrogare testimone, imputato, spia
-
- interrogare collega, partner
-
2. interrogare ΣΧΟΛ:
- interrogare professore:
-
- interrogare allievo
-
II. interrogarsi ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα
- interrogarsi su qn, qc
-
I. interrogante [interroˈɡante] ΕΠΊΘ
II. interrogante [interroˈɡante] ΟΥΣ αρσ θηλ
abrogatorio <πλ abrogatori, abrogatorie> [abroɡaˈtɔrjo, ri, rje] ΕΠΊΘ
abrogatorio → abrogativo
abrogativo [abroɡaˈtivo] ΕΠΊΘ
derogatorio <πλ derogatori, derogatorie> [deroɡaˈtɔrjo, ri, rje] ΕΠΊΘ
supererogatorio <πλ supererogatori, supererogatorie> [supereroɡaˈtɔrjo, ri, rje] ΕΠΊΘ
στο λεξικό PONS
interrogatorio <-i> [in·ter·ro·ga·ˈtɔ:·rio] ΟΥΣ αρσ ΝΟΜ
I. interrogato (-a) [in·ter·ro·ˈga:·to] ΕΠΊΘ
II. interrogato (-a) [in·ter·ro·ˈga:·to] ΟΥΣ αρσ (θηλ)
interrogativo1 [in·ter·ro·ga·ˈti:·vo] ΕΠΊΘ
1. interrogativo (sguardo, espressione):
2. interrogativo ΓΛΩΣΣ:
interrogativo2 ΟΥΣ αρσ (dubbio)
interrogazione [in·ter·ro·gat·ˈtsio:·ne] ΟΥΣ θηλ
1. interrogazione (a scuola):
2. interrogazione ΠΟΛΙΤ:
interrogare [in·ter·ro·ˈga:·re] ΡΉΜΑ μεταβ
1. interrogare (testimone, sospetto):
2. interrogare (a scuola):
I. interrompere <interrompo, interruppi, interrotto> [in·ter·ˈrom·pe·re] ΡΉΜΑ μεταβ
1. interrompere (lavoro, trattativa, persona):
2. interrompere (strada, passaggio, linea, corrente):
II. interrompere <interrompo, interruppi, interrotto> [in·ter·ˈrom·pe·re] ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα interrompersi
1. interrompere:
2. interrompere (trattativa):
3. interrompere (linea, corrente, strada):
obbligatorio (-a) <-i, -ie> [ob·bli·ga·ˈtɔ:r·io] ΕΠΊΘ (materia, vaccinazione, dotazione)
- obbligatorio (-a)
-
purgatorio <-i> [pur·ga·ˈtɔ:·rio] ΟΥΣ αρσ ΘΡΗΣΚ
| io | interrogo |
|---|---|
| tu | interroghi |
| lui/lei/Lei | interroga |
| noi | interroghiamo |
| voi | interrogate |
| loro | interrogano |
| io | interrogavo |
|---|---|
| tu | interrogavi |
| lui/lei/Lei | interrogava |
| noi | interrogavamo |
| voi | interrogavate |
| loro | interrogavano |
| io | interrogai |
|---|---|
| tu | interrogasti |
| lui/lei/Lei | interrogò |
| noi | interrogammo |
| voi | interrogaste |
| loro | interrogarono |
| io | interrogherò |
|---|---|
| tu | interrogherai |
| lui/lei/Lei | interrogherà |
| noi | interrogheremo |
| voi | interrogherete |
| loro | interrogheranno |
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.
Αναζήτηση στο λεξικό
- delitescenza
- delitto
- delittuoso
- delizia
- deliziare
- dellinterrogatorio
- dello
- delocalizzare
- delocalizzazione
- delta
- deltaplanista