I. knallen [ˈknalən] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. knallen +haben:
2. knallen +haben (ein Geräusch erzeugen):
3. knallen +sein οικ (prallen):
6. knallen +haben οικ (heiß scheinen):
- knallen
- cogner οικ
II. knallen [ˈknalən] ΡΉΜΑ αμετάβ απρόσ +haben
III. knallen [ˈknalən] ΡΉΜΑ μεταβ +haben οικ
1. knallen (zuschlagen):
- knallen (Tür, Fenster)
-
2. knallen (werfen):
3. knallen (schießen):
ich | knalle |
---|---|
du | knallst |
er/sie/es | knallt |
wir | knallen |
ihr | knallt |
sie | knallen |
ich | knallte |
---|---|
du | knalltest |
er/sie/es | knallte |
wir | knallten |
ihr | knalltet |
sie | knallten |
ich | habe | geknallt |
---|---|---|
du | hast | geknallt |
er/sie/es | hat | geknallt |
wir | haben | geknallt |
ihr | habt | geknallt |
sie | haben | geknallt |
ich | hatte | geknallt |
---|---|---|
du | hattest | geknallt |
er/sie/es | hatte | geknallt |
wir | hatten | geknallt |
ihr | hattet | geknallt |
sie | hatten | geknallt |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.