ge·recht·fer·tigt ΕΠΊΘ
- gerechtfertigt
-
I. recht·fer·ti·gen ΡΉΜΑ μεταβ
1. rechtfertigen (als berechtigt begründen):
2. rechtfertigen (als berechtigt erscheinen lassen):
II. recht·fer·ti·gen ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα (sich verantworten)
-
- gerechtfertigt
-
- gerechtfertigt
- righteous anger, indignation
- gerechtfertigt
-
- gerechtfertigt
-
- etw rechtfertigen
-
- etw/jdn rechtfertigen
| ich | rechtfertige |
|---|---|
| du | rechtfertigst |
| er/sie/es | rechtfertigt |
| wir | rechtfertigen |
| ihr | rechtfertigt |
| sie | rechtfertigen |
| ich | rechtfertigte |
|---|---|
| du | rechtfertigtest |
| er/sie/es | rechtfertigte |
| wir | rechtfertigten |
| ihr | rechtfertigtet |
| sie | rechtfertigten |
| ich | habe | gerechtfertigt |
|---|---|---|
| du | hast | gerechtfertigt |
| er/sie/es | hat | gerechtfertigt |
| wir | haben | gerechtfertigt |
| ihr | habt | gerechtfertigt |
| sie | haben | gerechtfertigt |
| ich | hatte | gerechtfertigt |
|---|---|---|
| du | hattest | gerechtfertigt |
| er/sie/es | hatte | gerechtfertigt |
| wir | hatten | gerechtfertigt |
| ihr | hattet | gerechtfertigt |
| sie | hatten | gerechtfertigt |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.