στο Ιταλικό λεξικό Oxford-Paravia
 
  
 I. imperativo [imperaˈtivo] ΕΠΊΘ
1. imperativo (che ordina):
-  imperativo tono
-  imperative
-  imperativo tono
-  
2. imperativo ΓΛΩΣΣ:
-  imperativo frase
-  imperative
3. imperativo ΝΟΜ:
-  norme imperative
-  
II. imperativo [imperaˈtivo] ΟΥΣ αρσ
1. imperativo (obbligo):
-  
-  imperative di: of
2. imperativo ΓΛΩΣΣ:
-  
-  imperative
3. imperativo ΦΙΛΟΣ:
-  
-  imperative
III. imperativo [imperaˈtivo]
-  imperativo categorico ΦΙΛΟΣ
-  categorical imperative
-  imperativo categorico ΦΙΛΟΣ
-  categorical imperative
 
  
 -  categorical imperative
-  
-  imperative
-  
-  imperative
-  imperativo αρσ
-  imperative
-  imperativo αρσ
-  
-  imperativo αρσ
στο λεξικό PONS
 
  
 imperativo1 [im·pe·ra·ˈti:·vo] ΕΠΊΘ
1. imperativo (tono, esigenza):
ιδιωτισμοί:
-  modo imperativo ΓΛΩΣΣ
-  imperative
imperativo2 ΟΥΣ αρσ ΓΛΩΣΣ, ΦΙΛΟΣ
-  
-  imperative
-  
-  categorical imperative
 
  
 -  imperative
-  imperativo, -a
-  imperative
-  imperativo αρσ
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.
Παραδείγματα από το λεξικό PONS (ελεγχόμενα από το λεξικογραφικό τμήμα)
- modo imperativo ΓΛΩΣΣ
- imperative
- categorical imperative
