weg|krie·gen ΡΉΜΑ μεταβ
wegkriegen → wegbekommen
weg|be·kom·men* ΡΉΜΑ μεταβ ανώμ οικ
1. wegbekommen (entfernen können):
2. wegbekommen (fortbewegen können):
3. wegbekommen (sich anstecken):
- etw wegbekommen
-
| ich | kriege | weg |
|---|---|---|
| du | kriegst | weg |
| er/sie/es | kriegt | weg |
| wir | kriegen | weg |
| ihr | kriegt | weg |
| sie | kriegen | weg |
| ich | kriegte | weg |
|---|---|---|
| du | kriegtest | weg |
| er/sie/es | kriegte | weg |
| wir | kriegten | weg |
| ihr | kriegtet | weg |
| sie | kriegten | weg |
| ich | habe | weggekriegt |
|---|---|---|
| du | hast | weggekriegt |
| er/sie/es | hat | weggekriegt |
| wir | haben | weggekriegt |
| ihr | habt | weggekriegt |
| sie | haben | weggekriegt |
| ich | hatte | weggekriegt |
|---|---|---|
| du | hattest | weggekriegt |
| er/sie/es | hatte | weggekriegt |
| wir | hatten | weggekriegt |
| ihr | hattet | weggekriegt |
| sie | hatten | weggekriegt |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.