gloire [glwaʀ] ΟΥΣ θηλ
1. gloire (renommée, prestige):
- gloire
- Ruhm αρσ
2. gloire (mérite):
- gloire
- Verdienst ουδ
- s'attribuer la gloire de cette découverte
-
3. gloire (personne):
ιδιωτισμοί:
gloire ΟΥΣ
-
- Sternstunde θηλ
PONS OpenDictΠροσθήκη λήμματος
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.
Μονόγλωσσα παραδείγματα (μη ελεγχόμενα από το λεξικογραφικό τμήμα)
En 1920 au sommet de la gloire elle abandonna l’opéra.
fr.wikipedia.org Pline dit encore que cette sculpture de bronze l'a couvert de gloire.
fr.wikipedia.org De l'artiste, on pourrait dire qu'il a vécu trop longtemps pour sa gloire.
fr.wikipedia.org Dans son temps de gloire, elle parut à plusieurs reprises dans le journal du petit brasseur, jusqu’à 1962, année de son déclin.
fr.wikipedia.org L'idée d'acquérir la fameuse relique comble la piété et flatte la gloire du roi et de sa mère.
fr.wikipedia.org