I. démancher [demɑ̃ʃe] ΡΉΜΑ μεταβ
II. se démancher ΡΉΜΑ αυτοπ ρήμα
1. se démancher (perdre son manche):
| je | démanche |
|---|---|
| tu | démanches |
| il/elle/on | démanche |
| nous | démanchons |
| vous | démanchez |
| ils/elles | démanchent |
| je | démanchais |
|---|---|
| tu | démanchais |
| il/elle/on | démanchait |
| nous | démanchions |
| vous | démanchiez |
| ils/elles | démanchaient |
| je | démanchai |
|---|---|
| tu | démanchas |
| il/elle/on | démancha |
| nous | démanchâmes |
| vous | démanchâtes |
| ils/elles | démanchèrent |
| je | démancherai |
|---|---|
| tu | démancheras |
| il/elle/on | démanchera |
| nous | démancherons |
| vous | démancherez |
| ils/elles | démancheront |
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.