Verfall <-(e)s> SUBST αρσ ενικ
1. Verfall (Zerfall):
- Verfall
- κατάρρευση θηλ
- Verfall
- αποσύνθεση θηλ
4. Verfall (von Gebäude):
- Verfall
- ερείπωση θηλ
verfallen1 <verfällt, verfiel, verfallen> VERB αμετάβ +sein
1. verfallen (Gebäude):
verfallen2 ΕΠΊΘ
1. verfallen (Haus):
2. verfallen (Gesicht, Körper):
3. verfallen (Sitten):
4. verfallen (einem Laster):
5. verfallen ΧΡΗΜΑΤΟΠ (Wechsel):
| ich | verfalle |
|---|---|
| du | verfällst |
| er/sie/es | verfällt |
| wir | verfallen |
| ihr | verfallt |
| sie | verfallen |
| ich | verfiel |
|---|---|
| du | verfielst |
| er/sie/es | verfiel |
| wir | verfielen |
| ihr | verfielt |
| sie | verfielen |
| ich | bin | verfallen |
|---|---|---|
| du | bist | verfallen |
| er/sie/es | ist | verfallen |
| wir | sind | verfallen |
| ihr | seid | verfallen |
| sie | sind | verfallen |
| ich | war | verfallen |
|---|---|---|
| du | warst | verfallen |
| er/sie/es | war | verfallen |
| wir | waren | verfallen |
| ihr | wart | verfallen |
| sie | waren | verfallen |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.