 
  
 pol·tern [ˈpɔltɐn] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. poltern +haben (rumpeln):
2. poltern +sein (krachend fallen):
| ich | poltere | 
|---|---|
| du | polterst | 
| er/sie/es | poltert | 
| wir | poltern | 
| ihr | poltert | 
| sie | poltern | 
| ich | polterte | 
|---|---|
| du | poltertest | 
| er/sie/es | polterte | 
| wir | polterten | 
| ihr | poltertet | 
| sie | polterten | 
| ich | habe | gepoltert | 
|---|---|---|
| du | hast | gepoltert | 
| er/sie/es | hat | gepoltert | 
| wir | haben | gepoltert | 
| ihr | habt | gepoltert | 
| sie | haben | gepoltert | 
| ich | hatte | gepoltert | 
|---|---|---|
| du | hattest | gepoltert | 
| er/sie/es | hatte | gepoltert | 
| wir | hatten | gepoltert | 
| ihr | hattet | gepoltert | 
| sie | hatten | gepoltert | 
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.
 
  
 