pol·tern [ˈpɔltɐn] ΡΉΜΑ αμετάβ
1. poltern +haben (rumpeln):
2. poltern +sein (krachend fallen):
| ich | poltere |
|---|---|
| du | polterst |
| er/sie/es | poltert |
| wir | poltern |
| ihr | poltert |
| sie | poltern |
| ich | polterte |
|---|---|
| du | poltertest |
| er/sie/es | polterte |
| wir | polterten |
| ihr | poltertet |
| sie | polterten |
| ich | habe | gepoltert |
|---|---|---|
| du | hast | gepoltert |
| er/sie/es | hat | gepoltert |
| wir | haben | gepoltert |
| ihr | habt | gepoltert |
| sie | haben | gepoltert |
| ich | hatte | gepoltert |
|---|---|---|
| du | hattest | gepoltert |
| er/sie/es | hatte | gepoltert |
| wir | hatten | gepoltert |
| ihr | hattet | gepoltert |
| sie | hatten | gepoltert |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.