Keil <-[e]s, -e> [kaɪl] ΟΥΣ αρσ
| ich | keile |
|---|---|
| du | keilst |
| er/sie/es | keilt |
| wir | keilen |
| ihr | keilt |
| sie | keilen |
| ich | keilte |
|---|---|
| du | keiltest |
| er/sie/es | keilte |
| wir | keilten |
| ihr | keiltet |
| sie | keilten |
| ich | habe | gekeilt |
|---|---|---|
| du | hast | gekeilt |
| er/sie/es | hat | gekeilt |
| wir | haben | gekeilt |
| ihr | habt | gekeilt |
| sie | haben | gekeilt |
| ich | hatte | gekeilt |
|---|---|---|
| du | hattest | gekeilt |
| er/sie/es | hatte | gekeilt |
| wir | hatten | gekeilt |
| ihr | hattet | gekeilt |
| sie | hatten | gekeilt |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.