enden [ˈɛndən] VERB αμετάβ
1. enden (aufhören):
2. enden (Frist) ΓΛΩΣΣ:
| ich | ende | 
|---|---|
| du | endest | 
| er/sie/es | endet | 
| wir | enden | 
| ihr | endet | 
| sie | enden | 
| ich | endete | 
|---|---|
| du | endetest | 
| er/sie/es | endete | 
| wir | endeten | 
| ihr | endetet | 
| sie | endeten | 
| ich | habe | geendet | 
|---|---|---|
| du | hast | geendet | 
| er/sie/es | hat | geendet | 
| wir | haben | geendet | 
| ihr | habt | geendet | 
| sie | haben | geendet | 
| ich | hatte | geendet | 
|---|---|---|
| du | hattest | geendet | 
| er/sie/es | hatte | geendet | 
| wir | hatten | geendet | 
| ihr | hattet | geendet | 
| sie | hatten | geendet | 
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.