échoir [eʃwaʀ] ΡΉΜΑ αμετάβ +être
1. échoir (être dû):
| - | |
|---|---|
| - | |
| il/elle/on | échoit |
| - | |
| - | |
| ils/elles | échoient |
| - | |
|---|---|
| - | |
| il/elle/on | échoyait |
| - | |
| - | |
| ils/elles | échoyaient |
| - | |
|---|---|
| - | |
| il/elle/on | échut |
| - | |
| - | |
| ils/elles | échurent |
| - | |
|---|---|
| - | |
| il/elle/on | échoira |
| - | |
| - | |
| ils/elles | échoiront |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.