I. heilen [ˈhaɪlən] VERB αμετάβ +sein (Wunde)
heil [haɪl] ΕΠΊΘ
1. heil (unverletzt):
2. heil οικ (wieder gesund):
| ich | heile |
|---|---|
| du | heilst |
| er/sie/es | heilt |
| wir | heilen |
| ihr | heilt |
| sie | heilen |
| ich | heilte |
|---|---|
| du | heiltest |
| er/sie/es | heilte |
| wir | heilten |
| ihr | heiltet |
| sie | heilten |
| ich | bin | geheilt |
|---|---|---|
| du | bist | geheilt |
| er/sie/es | ist | geheilt |
| wir | sind | geheilt |
| ihr | seid | geheilt |
| sie | sind | geheilt |
| ich | war | geheilt |
|---|---|---|
| du | warst | geheilt |
| er/sie/es | war | geheilt |
| wir | waren | geheilt |
| ihr | wart | geheilt |
| sie | waren | geheilt |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.