I. erregen [ɛɐˈreːgən] VERB μεταβ
II. erregen [ɛɐˈreːgən] VERB αυτοπ ρήμα
erregen sich erregen:
| ich | errege |
|---|---|
| du | erregst |
| er/sie/es | erregt |
| wir | erregen |
| ihr | erregt |
| sie | erregen |
| ich | erregte |
|---|---|
| du | erregtest |
| er/sie/es | erregte |
| wir | erregten |
| ihr | erregtet |
| sie | erregten |
| ich | habe | erregt |
|---|---|---|
| du | hast | erregt |
| er/sie/es | hat | erregt |
| wir | haben | erregt |
| ihr | habt | erregt |
| sie | haben | erregt |
| ich | hatte | erregt |
|---|---|---|
| du | hattest | erregt |
| er/sie/es | hatte | erregt |
| wir | hatten | erregt |
| ihr | hattet | erregt |
| sie | hatten | erregt |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.