ankern [ˈaŋkɐn] VERB αμετάβ
1. ankern (Anker werfen):
2. ankern (vor Anker liegen):
Konkurs <-es, -e> [kɔŋˈkʊrs, kɔn-] SUBST αρσ
| ich | ankere |
|---|---|
| du | ankerst |
| er/sie/es | ankert |
| wir | ankern |
| ihr | ankert |
| sie | ankern |
| ich | ankerte |
|---|---|
| du | ankertest |
| er/sie/es | ankerte |
| wir | ankerten |
| ihr | ankertet |
| sie | ankerten |
| ich | habe | geankert |
|---|---|---|
| du | hast | geankert |
| er/sie/es | hat | geankert |
| wir | haben | geankert |
| ihr | habt | geankert |
| sie | haben | geankert |
| ich | hatte | geankert |
|---|---|---|
| du | hattest | geankert |
| er/sie/es | hatte | geankert |
| wir | hatten | geankert |
| ihr | hattet | geankert |
| sie | hatten | geankert |
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.