Μεταφράσεις για „επικρίτρια“ στο λεξικό Ελληνικά » Γερμανικά

επικράτεια [ɛpiˈkratia] SUBST θηλ

1. επικράτεια (κράτος):

επικράτεια

Staat αρσ

2. επικράτεια (έδαφος):

επικράτεια

Hoheitsgebiet ουδ

επικριτής (επικρίτρια) [ɛpikriˈtis, ɛpiˈkritria] SUBST αρσ/θηλ (θηλ)

1. επικριτής (αυτός που κάνει κριτική):

επικριτής (επικρίτρια)

Kritiker(in) αρσ (θηλ)

2. επικριτής (αυτός που κατηγορεί, που μέμφεται):

επικριτής (επικρίτρια)

Bemängeler(in) αρσ (θηλ)

επικυριαρχία [ɛpiciriarˈçia] SUBST θηλ

επικυριαρχία

Oberhoheit θηλ

επικυριαρχία

Oberherrschaft θηλ

επικριτικ|ός <-ή, -ό> [ɛpikritiˈkɔs] ΕΠΊΘ

επικριτικός

kritisch

επικρατ|ώ <-είς, -ησα> [ɛpikraˈtɔ] VERB αμετάβ

1. επικρατώ (είμαι επικρατέστερος):

επικρατώ

vorherrschen

η γνώμη που επικρατεί

die vorherrschende Meinung

η εντύπωση που επικρατεί

der vorherrschende Eindruck

2. επικρατώ (υπάρχω):

επικρατώ

herrschen

επικρατούσε νεκρική σιγή

es herrschte tödliches Schweigen

3. επικρατώ (επιβάλλομαι):

επικρατώ

sich durchsetzen

επικροτ|ώ <-είς, -ησα, -ήθηκα, -ημένος> [ɛpikrɔˈtɔ] VERB μεταβ

επικροτώ

begrüßen

επικουρία [ɛpikuˈria] SUBST θηλ (ενίσχυση)

επικουρία

Verstärkung θηλ

προς επικουρία

zur Verstärkung

επικρατ|ών <-ούσα, -ούν> [ɛpikraˈtɔn] ΕΠΊΘ

επικρατών

vorherrschend

επικράτησ|η <-εις> [ɛpiˈkratisi] SUBST θηλ

1. επικράτηση (το να επικρατεί κάτι):

επικράτηση

Vorherrschaft θηλ

2. επικράτηση (επιβολή):

επικράτηση

Durchsetzung θηλ

επικρότησ|η <-εις> [ɛpiˈkrɔtisi] SUBST θηλ

επικρότηση

Begrüßung θηλ

επίκρισ|η <-εις> [ɛˈpikrisi] SUBST θηλ

1. επίκριση (κριτική):

επίκριση

Kritik θηλ

2. επίκριση (ψόγος, μομφή):

επίκριση

Tadel αρσ

όλο επικρίσεις είναι μαζί της

er hat an ihr ständig etwas auszusetzen/zu bemängeln

επ|ικρίνω <-έκρινα, -ικρήθηκα, -ικριμένος> [ɛpiˈkrinɔ] VERB μεταβ

επικρίνω

kritisieren

επικρίνει τα πάντα

er hat an allem etwas auszusetzen

επ|ικρούω <-έκρουσα> [ɛpiˈkruɔ] VERB μεταβ ΙΑΤΡ

επικρούω

abklopfen, perkutieren

επικρατέστερ|ος <-η, -ο> [ɛpikraˈtɛstɛrɔs] ΕΠΊΘ

επικρατέστερος

vorherrschend

I . επικυρίαρχ|ος <-η, -ο> [ɛpiciˈriarxɔs] ΕΠΊΘ

επικυρίαρχος

oberhoheitlich

II . επικυρίαρχ|ος [ɛpiciˈriarxɔs] SUBST αρσ

επικυρίαρχος

Oberherr αρσ

επικάλιο [ɛpiˈkaliɔ] SUBST ουδ

επικάλιο

Hühneraugenpflaster ουδ