I. vagabond(e) [vagabɔ͂, ɔ͂d] ΕΠΊΘ λογοτεχνικό
1. vagabond (errant):
-
- Vagabundenleben ουδ
- peuple vagabond
- Wandervolk ουδ
2. vagabond (sans règles):
- vagabond(e) âme, humeur
-
- vagabond(e) pensées, imagination
-
II. vagabond(e) [vagabɔ͂, ɔ͂d] ΟΥΣ αρσ(θηλ) λογοτεχνικό (sans domicile fixe)
- vagabond(e)
-
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.
Παραδείγματα από το λεξικό PONS (ελεγχόμενα από το λεξικογραφικό τμήμα)
- peuple vagabond
- Wandervolk ουδ
- Nomadenleben ουδ
Μονόγλωσσα παραδείγματα (μη ελεγχόμενα από το λεξικογραφικό τμήμα)
La nuit passe et le lendemain, le vagabond se réveille dans le lit de son ami qui, lui, a de nouveau tout oublié.
fr.wikipedia.org Ils constituent une classe de dévoyés, voire de vagabonds.
fr.wikipedia.org C'était un vagabond à cette époque qui cherchait un endroit où il pourrait trouver du bonheur.
fr.wikipedia.org Si plusieurs bâtiments sont libres, il désignera plusieurs vagabonds.
fr.wikipedia.org Le chien jaune, lui, n’a pas survécu à la blessure reçue au cours des incidents qui ont marqué la chasse au vagabond.
fr.wikipedia.org