I. vagabond(e) [vagabɔ͂, ɔ͂d] ΕΠΊΘ λογοτεχνικό
1. vagabond (errant):
-
- Vagabundenleben ουδ
- peuple vagabond
- Wandervolk ουδ
2. vagabond (sans règles):
- vagabond(e) âme, humeur
-
- vagabond(e) pensées, imagination
-
II. vagabond(e) [vagabɔ͂, ɔ͂d] ΟΥΣ αρσ(θηλ) λογοτεχνικό (sans domicile fixe)
- vagabond(e)
-
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.
Παραδείγματα από το λεξικό PONS (ελεγμένα από τη συντακτική ομάδα)
- peuple vagabond
- Wandervolk ουδ
- Nomadenleben ουδ
Μονόγλωσσα παραδείγματα (μη ελεγμένα από τη συντακτική ομάδα της PONS)
La nuit passe et le lendemain, le vagabond se réveille dans le lit de son ami qui, lui, a de nouveau tout oublié.
fr.wikipedia.org Ils constituent une classe de dévoyés, voire de vagabonds.
fr.wikipedia.org C'était un vagabond à cette époque qui cherchait un endroit où il pourrait trouver du bonheur.
fr.wikipedia.org Si plusieurs bâtiments sont libres, il désignera plusieurs vagabonds.
fr.wikipedia.org Le chien jaune, lui, n’a pas survécu à la blessure reçue au cours des incidents qui ont marqué la chasse au vagabond.
fr.wikipedia.org