I. recken [ˈrɛkən] VERB μεταβ
- recken
-
II. recken [ˈrɛkən] VERB αυτοπ ρήμα
recken sich recken:
- sich recken
-
| ich | recke |
|---|---|
| du | reckst |
| er/sie/es | reckt |
| wir | recken |
| ihr | reckt |
| sie | recken |
| ich | reckte |
|---|---|
| du | recktest |
| er/sie/es | reckte |
| wir | reckten |
| ihr | recktet |
| sie | reckten |
| ich | habe | gereckt |
|---|---|---|
| du | hast | gereckt |
| er/sie/es | hat | gereckt |
| wir | haben | gereckt |
| ihr | habt | gereckt |
| sie | haben | gereckt |
| ich | hatte | gereckt |
|---|---|---|
| du | hattest | gereckt |
| er/sie/es | hatte | gereckt |
| wir | hatten | gereckt |
| ihr | hattet | gereckt |
| sie | hatten | gereckt |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.