I. klatschen [ˈklatʃən] VERB αμετάβ
Klatsch <-(e)s, -e> [klatʃ] SUBST αρσ οικ
2. Klatsch nur ενικ μειωτ (Geschwätz):
ich | klatsche |
---|---|
du | klatschst |
er/sie/es | klatscht |
wir | klatschen |
ihr | klatscht |
sie | klatschen |
ich | klatschte |
---|---|
du | klatschtest |
er/sie/es | klatschte |
wir | klatschten |
ihr | klatschtet |
sie | klatschten |
ich | habe | geklatscht |
---|---|---|
du | hast | geklatscht |
er/sie/es | hat | geklatscht |
wir | haben | geklatscht |
ihr | habt | geklatscht |
sie | haben | geklatscht |
ich | hatte | geklatscht |
---|---|---|
du | hattest | geklatscht |
er/sie/es | hatte | geklatscht |
wir | hatten | geklatscht |
ihr | hattet | geklatscht |
sie | hatten | geklatscht |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.