I. erledigen [ɛɐˈleːdɪgən] VERB μεταβ
1. erledigen (Angelegenheit):
2. erledigen οικ (töten):
- erledigen
-
II. erledigen [ɛɐˈleːdɪgən] VERB αυτοπ ρήμα
erledigen sich erledigen:
- sich erledigen
-
erledigen VERB
| ich | erledige |
|---|---|
| du | erledigst |
| er/sie/es | erledigt |
| wir | erledigen |
| ihr | erledigt |
| sie | erledigen |
| ich | erledigte |
|---|---|
| du | erledigtest |
| er/sie/es | erledigte |
| wir | erledigten |
| ihr | erledigtet |
| sie | erledigten |
| ich | habe | erledigt |
|---|---|---|
| du | hast | erledigt |
| er/sie/es | hat | erledigt |
| wir | haben | erledigt |
| ihr | habt | erledigt |
| sie | haben | erledigt |
| ich | hatte | erledigt |
|---|---|---|
| du | hattest | erledigt |
| er/sie/es | hatte | erledigt |
| wir | hatten | erledigt |
| ihr | hattet | erledigt |
| sie | hatten | erledigt |
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.