I. pfeifen <pfeift, pfiff, gepfiffen> [ˈpfaɪfən] VERB μεταβ/αμετάβ (auf Pfeife, mit Mund)
Pfeife <-, -n> [ˈpfaɪfə] SUBST θηλ
| ich | pfeife |
|---|---|
| du | pfeifst |
| er/sie/es | pfeift |
| wir | pfeifen |
| ihr | pfeift |
| sie | pfeifen |
| ich | pfiff |
|---|---|
| du | pfiffst |
| er/sie/es | pfiff |
| wir | pfiffen |
| ihr | pfifft |
| sie | pfiffen |
| ich | habe | gepfiffen |
|---|---|---|
| du | hast | gepfiffen |
| er/sie/es | hat | gepfiffen |
| wir | haben | gepfiffen |
| ihr | habt | gepfiffen |
| sie | haben | gepfiffen |
| ich | hatte | gepfiffen |
|---|---|---|
| du | hattest | gepfiffen |
| er/sie/es | hatte | gepfiffen |
| wir | hatten | gepfiffen |
| ihr | hattet | gepfiffen |
| sie | hatten | gepfiffen |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.