I. ein|bürgern [ˈaɪnbʏrgɐn] VERB μεταβ
1. einbürgern (Person):
2. einbürgern (Brauch):
II. ein|bürgern [ˈaɪnbʏrgɐn] VERB αυτοπ ρήμα
einbürgern sich einbürgern (Brauch, Fremdwort):
| ich | bürgere | ein |
|---|---|---|
| du | bürgerst | ein |
| er/sie/es | bürgert | ein |
| wir | bürgern | ein |
| ihr | bürgert | ein |
| sie | bürgern | ein |
| ich | bürgerte | ein |
|---|---|---|
| du | bürgertest | ein |
| er/sie/es | bürgerte | ein |
| wir | bürgerten | ein |
| ihr | bürgertet | ein |
| sie | bürgerten | ein |
| ich | habe | eingebürgert |
|---|---|---|
| du | hast | eingebürgert |
| er/sie/es | hat | eingebürgert |
| wir | haben | eingebürgert |
| ihr | habt | eingebürgert |
| sie | haben | eingebürgert |
| ich | hatte | eingebürgert |
|---|---|---|
| du | hattest | eingebürgert |
| er/sie/es | hatte | eingebürgert |
| wir | hatten | eingebürgert |
| ihr | hattet | eingebürgert |
| sie | hatten | eingebürgert |
PONS OpenDict
Θέλεις να προσθέσεις μια λέξη, φράση ή μετάφραση;
Στείλε μας μια νέα καταχώριση για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα της PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα.