incriminer [ɛ͂kʀimine] ΡΉΜΑ μεταβ
1. incriminer:
2. incriminer (mettre en cause):
| j' | incrimine |
|---|---|
| tu | incrimines |
| il/elle/on | incrimine |
| nous | incriminons |
| vous | incriminez |
| ils/elles | incriminent |
| j' | incriminais |
|---|---|
| tu | incriminais |
| il/elle/on | incriminait |
| nous | incriminions |
| vous | incriminiez |
| ils/elles | incriminaient |
| j' | incriminai |
|---|---|
| tu | incriminas |
| il/elle/on | incrimina |
| nous | incriminâmes |
| vous | incriminâtes |
| ils/elles | incriminèrent |
| j' | incriminerai |
|---|---|
| tu | incrimineras |
| il/elle/on | incriminera |
| nous | incriminerons |
| vous | incriminerez |
| ils/elles | incrimineront |
PONS OpenDict
Θέλετε να προσθέσετε μια λέξη, φράση ή μετάφραση?
Στείλτε μας ένα νέο λήμμα για το PONS OpenDict. Οι προτάσεις ελέγχονται από τη συντακτική ομάδα του PONS και στη συνέχεια περιλαμβάνονται στο PONS OpenDict.